— Ha, ota yaxshimisizlar, onam yaxshilarmi? Ota xirillab yo‘taladi, ko‘zoynagini taqadi. — Kechagidan yaxshiman, o‘g‘lim darvoza quraylik, yon chetiyam nurab qolibdi, yiqilib bita yarimtaga shikast yetkazmasin. — Eee, ota darvoza mahkam, to‘g‘rilatib qo‘yaman, yoz kelsin. Bahor, yoz o‘tdi. Kuz keldi. Ota yotib qoldi. O‘g‘il yana ko‘rgani keldi. — O‘g‘lim, darvozani ta’mirlamadikda, mahalladayam eng eski taxta darvoza bizniki qoldi. Ukang pul jo‘nataman degandi, daragi yo‘q. Sen boshlayver, ukang pulini beradi. — Eee, ota darvozaga birov qarab o‘tiribdimi!? Kelasi bahor usta solamiz, uylaringizgacha ta’mirlaymiz. Oradan bir hafta o‘tib, ota dunyodan ko‘z yumdi… Vafoti kuni uka ham Rossiyadan yetib keldi. O‘sha kuni kechga naqshinkor temir darvoza ham topib kelishdi, lekin o‘rnatishga ulgurishmadi. Chunki darvozaning USTUNI yo‘q edi…
B.Asror