Bir kuni amirni huzuriga bir ayol o‘z xojasidan (eridan) shikoyat qilib keladi va undan ajrashmoqchiligini aytadi. Shunda amir ayolga shart qo‘yadi:
— Sen tirik va sog‘lom sherni bo‘ynidagi uzun yolidan keltirsang, masalangni hal qilamiz. Faqat sen o‘zing sherdan u yolni qirqib olishing kerak.
Ayol hech narsaga tushunmaydi, ammo ilojsiz amirni shartiga rozi bo‘ladi.
Shu kundan boshlab, sherlar haqida astoydil o‘qib o‘rgana boshlaydi. Sherlarni qanday qo‘lga o‘rgatish, sherlar nimani xush ko‘rishi, ularga qanday muomala qilish haqida. Ayol nihoyat sherni qo‘lga o‘rgatib, uning yolidan qirqib olib, amirni huzuriga boradi.
Shunda odil amir aytadi:
— Ey ojiza ayol! Bir odamxo‘r jonivorga mehr berib qo‘lga o‘rgatibsan-u, o‘z eringga mehr bera olmabsanda. Bir vaxshiy sher haqida o‘qib o‘rganib, u nimani xush ko‘radi, qanday vaqt qanday muomala qilish kerakligini o‘rganib bilibsan-u, bolalaring otasini xulqini o‘zlashtirmabsan-da, nahotki, vaxshiy, aqli yo‘q sherni yo‘lga solgan aqling bir erkakni yo‘lga sololmasa — dedi…
Ayol o‘z xatosini anglab, uyalgancha ortiga qaytdi.
Oilada erkak podshoh, ayol vazirdir. Misoli erkak odam tanadagi bosh, ayol esa uning bo‘ynidir. Oqila ayollar boshni to‘g‘ri yo‘l va go‘zal tomonga bura oladilar.
Eng to‘g‘ri yo‘l
Date:
