Ish kuni og‘ir bo‘ldi. “Maktabda ishlash har kimga ham emasda”. Yo‘l-yo‘lakay o‘z o‘ziga gapirib kelarkan, uyda kutib turgan ro‘zg‘or ishlarini o‘ylab yuragi siqildi.
“Oyim keldilar!” Chopqillab peshvoz chiqqan o‘glini nari surarkan, ivirsib yotgan uy go‘yo tobora kichrayib uni bo‘g‘ayotganday nafasi qaytdi.
— Ahmoq! Loaqal yegan ovqatining idishini tozalab qo‘ysa bo‘ladi-ku!
G‘azabini yutolmay aytib yuborgan gapini eshitgan o‘g‘liga yuzlanib, soxta tabassum bilan:
— Azizbek o‘g‘lim, maktabingga yaxshi borib keldingmi? Nechta besh olding? — dedi.
— Hech qancha! — qo‘rslik bilan qaytarilgan javobdan sergak tortdi.
— Aqlli bolalar oyisiga shunday javob qaytaradimi, o‘g‘lim? — dedi o‘zini zo‘rg‘a bosib.
— Men dadamning o‘g‘liman-ku, oyi?! — dedi yuzi tundlashgan o‘g‘li oshxonada kuymalanayotgan otasi tomon ketib borarkan.
Alloma