Shuhrat ota va Mastura xola o‘g‘li Shavkatning bozorlik qilib kelgan ikki katta sumkasiga ilinj bilan boqishardi.
— Ma, ona qizim bu senga, bu akangga, mana bunisi ukalaringga…
— Bizga ham biror narsa bormi, dadajonisi? — so‘radi Zebo.
— Voy sizga sovg‘alarning eng kattasida, onasi, mana qarang…
Shu tobda Shuhrat otaning o‘tmishi qaytalangandek bo‘ldi-yu, ichidan bir nima uzildi. Og‘ir xo‘rsinish bilan hali ham ko‘zlari jovdirab, bir sumkaga, bir o‘g‘lining qo‘liga qarab turgan Mastura xolaga umidlari so‘ngancha tikildi.
Arjumandbegim
