Yarim tun. Negadir u uygʻonib ketdi. Qancha harakat qilmasin, baribir uxlay olmadi. Soʻngra oʻrnidan turib sumkasidan nimanidir qidirib topdi.
Bu qalam edi. Stolga oʻtirguncha xayoliga kelgan barcha fikrlarni qogʻozga tushira boshladi. Hash-pash deguncha kichik bir hikoya tayyor boʻldi. Soʻngra u yozganini ilgari yozgan hikoyalari orasiga qoʻshib qoʻydi.
Ludovico Einaudi kolleksiyasidagi oʻzi eng yoqtirgan kuyni qoʻydi va qoʻliga moʻyqalam olib, rasm chiza boshladi.
Negadir mana shu suratini olti oyki tugata olmaydi. Bugun u sur’atga “koʻzlar” hadya etdi.
Soʻngra oʻz ijodini toʻxtatdi va uyquga ketdi.
— Mana yigirma yildirki, u shunday yashaydi. Yolgʻiz va hokisor.