Bahor oqshomlaridan biri.
Kuchli yomg‘irdan keyin bulutlar orasidan chiqqan oy qishloq ko‘chalarini g‘ira-shira yoritadi. Son-sanoqsiz ko‘lmakchalar bilan qoplangan shag‘alli yo‘ldan ikki ayol imillab odimlaydi.
— Voy, aya oyog‘imga suv kirdi. — iymanibgina gap qotdi kelin.
— O‘lsina, aylanay sizdana, kuntalashda shunday bo‘ladi o‘zi. Tosh bilan suvni farqiga borib bo‘lmaydi. Oppoq-oppoq joydan yuruvring. Toshni usti oqargan bo‘ladi, kelinjon.
Xola shunday deya o‘zicha yo‘l boshlaydi.
“Oppoq-oppoq joydan yuruvring”.
Shu gapni qaytara-qaytara oldinga odimlaydi.
— Haa, men bilaman-da kelinjon, oppoq-op…. voy, voy, voy men o‘lay.
To‘xtashdi. Ko‘lmak suvi “bilimdon” xolaning kovushlarini ko‘mib turardi.
Ozgina jimlikdan keyin qaynona kelin bir-biriga qarab kulib yuborishdi.
Jasur Maxammadiyev